
E qëlloi me pistoletë në sy të fëmijës, dalin pamjet nga sherri që solli dy viktima në Kavajë

A po e dëmton Alibeaj Partinë Demokratike? Analisti komenton situatën para zgjedhjeve: Berisha ka supërmacinë, por del i humbur se…

Analisti i njohur tregon "puçin" me të cilin mund t’ja marrë Alibeajt vulën dhe logon e PD-së: Ja kush është shpëtimi i Berishës

Kreshnik Spahiu plas deklaratën e fortë: Ja pse Berisha do braktisi partinë

Gazetari Hoxha parashikon çfarë do të ndodh me kandidatin e PD, Roland Bejko

Kreshnik Spahiu tregon arsyen e fortë: Ja pse largohen kandidatët nga Alibeaj

Gara për Tiranën në 14 maj, analisti zbulon sekretet në fushatën e Këlliçit

Kreshnik Spahiu flet me emra: Këta dy politikanë të fuqishëm do bashkohen në një parti pas 14 majit


Kanë kaluar plot 56 vjet nga 6 shkurti i vitit 1967 dhe kjo është gjykuar si data kur nisi lufta e ashpër për shkatërrimin e kulteve dhe sterilizimin e ndërgjegjes fetare. Të gjithë e dënojmë ashpër veprimin barbar, i cili pati një bilanc të hidhur; 2169 objekteve të kultit u shkatërruan, nga këto 740 xhami, 608 kisha e manastire, 157 kisha katolike dhe 530 teqe, tyrbe e mekame, si dhe qindra priftërinj e hoxhallarë të persekutuar. Shumë nga këta objekte që u sheshuan brenda pesë vjetëve, deri në vitin 1971, ishin jo vetëm një dëm i madh material, por edhe shkatërrim i vlerave arkitektonike të pazëvendësueshme, që vështirë të restaurohen më e të kthehen në gjendjen e mëparshme. Por tek 6 shkurti duhet të shohim edhe anët pozitive që pati, sidomos në krijimin e një mentaliteti të ri për mënyrën e jetesës në fshat. Askujt nuk i lejohet ta gjykojë globalisht një veprim, pa e zbërthyer atë në të gjithë elementët e tij përbërës. Çdo e keqe e ka një të mirë - thotë populli. Në thelb të atij që u quajt “Revolucionarizimi i mëtejshëm i Partisë dhe Pushtetit,” sipas fjalës së Enver Hoxhës mbajtur më 6 shkurt, me përfaqësues të disa ndërmarrje prodhuese, midis të tjerash dominonte porosia: “Gjithë partia dhe vendi duhet të ngrihen në këmbë, të djegin me zjarr zakonet prapanike e t’i këpusin kokën cilitdo që merr nëpër këmbë ligjin e shenjtë të Partisë për mbrojtjen e të drejtave të grave dhe vajzave”, e cila u afishua në fasadat e institucioneve shtetërore e sociale, në të gjithë Shqipërinë. Në këtë thënie të Udhëheqësit monist, janë dy porosi me vlerë: të digjen me zjarr zakonet prapanike dhe të mbrohen ashpërsisht të drejtat e grave dhe vajzave. Të dyja ishin domosdoshmëri e madhe për kohën. Kërkohej luftë totale kundër mentalitet injorant të mënyrës së jetesës dhe të arrihej emancipimi shpirtëror dhe kulturor i gruas, që ishte pjesa më e denigruar dhe e poshtëruar e shoqërisë. Njerëzit që i kanë jetuar ato kohë, nuk duhet të harrojnë kurrë kulturën e ulët të jetesës, papastërtinë, injorancën, ritet e egra fetare, mungesën e të ushqyerit, që ishin përditë mbizotëruese. Mungonte pjata, gota, luga, piruni dhe tryeza në familje, jetohej bashkë me bagëtinë në dhoma me gardh e të pasuvatuara. Sëmundjet bënin kërdinë, sidomos në fëmijët e vegjël, ku prindërit në vend që t’i dërgonin tek mjeku, u varnin nuskat e hoxhës në qafë, apo u shtinin fall tek plakat e lagjes. Kjo injorancë sunduese në mënyrën e jetesës u shkurtonte njerëzve gjysmën e jetës, kurse fëmijët i rrëmbente sapo lindnin. Pas 6 shkurtit, si rezultat i përkujdesjes shëndetësore dhe përmirësimit të strukturës së ushqimit dhe mirërritjes së fëmijëve vdekshmëria foshnjore u ul gati në zero % dhe popullsia pati rritje të ndjeshme në gjithë Shqipërinë. U ngritën shtëpi me struktura të reja, me kredi falas nga shteti, u mobiluan ato me pajisjet e orenditë e nevojshme, si dhe u rrit kultura e sjelljes dhe shërbimit në të gjitha drejtimet. Familjarët nuk hanin më në një sahan, sipas porosisë së fesë , se “vetëm qeni ha veç”, por në pjata të veçanta. Akoma më e suksesshme ishte lufta për emancipimin kulturor e shpirtëror të grave, e cila vit pas viti lartësoi dinjitetin e tyre. U ndaluan me ligj ngarkesa e gruas, dhe disa veshje të rënda, antihigjenike të saj. Gruaja që poshtërohej duke u ngarkuar si kafshë, e që nuk guxonte t’i thirrte dot në emër burrit, tani u bë e guximshme dhe luftëtare aktive për të drejtat e saj. U krijua një frymë e shëndoshë për një jetë të lirshme e pa koncepte për vajzat. Ato, që më parë as nuk mund t’i shikonin nga larg kuvendet e burrave, tani ngriheshin e denonconin zakonet e egra dhe fejesat e tyre ndrydhëse me “fishek në pajë”. Lufta për të arritur barazinë e gruas me burrin, nuk ishte slogan, por realitet i suksesshëm. Vajzat punonin dhe argëtoheshin, shkolloheshin në të gjitha hallkat e sistemit tonë arsimor dhe hapën si dëshirës dyert e jetës. Shihni statistikat, se sa vajza me shkollë 7 vjeçare, të mesme dhe të lartë kishte para 1967 dhe sa arriti numri i tyre si rezultat i luftës që u bë pas 6 shkurtit. Vajzat krijonin jetën bashkëshortore me atë që u donte zemra, duke krijuar familje të qëndrueshme, të konsoliduar me vlerat e traditat më të mira shqiptare. Vërtet u shembën kishat e xhamitë në fshatra, por ama në vend të tyre u ngritën shkolla e ambulanca, maternitete e qendra shëndetësore, që u vunë realisht në shërbim të shëndetit dhe kulturës së njeriut. Si u harrua aq shpejt lufta që u bë kundër kanunit të egër të maleve, që rrëmbente sa e sa jetë të pafajshme e ngujonte brenda kullave fëmijë të përlotur, të izoluar padrejtësisht nga shkollimi. Duke i parë të gjitha këto me syrin e realistit, pyesim: ku është e keqja e 6 shkurtit këtu? Kush ka më shumë vlerë jeta e njeriut që shkonte “për dhjamë qeni”, apo vlerat e një objekti kulti, që u shembën padrejtësisht? Pastaj dihet, se në shekuj shqiptari në përgjithësi nuk ka qenë ndonjë besimtar i madh. Që në kohën e tij Barleti ka thënë se “Shqiptari është më shumë luftëtar, se sa fetar.” Të gjithë kemi dëgjuar për moralin e ulët e veprimet antikombëtare të disa hoxhallarëve dhe priftërinjve të atyre kohërave , që shfrytëzonin barbarisht njerëzit e paditur. Barsoletat, që ende qarkullojnë edhe sot për ata, përcjellin një realitet historik me moral të ulët, ashtu siç bëjnë jetë boshe sot disa politikane e pasanikë, që spekulojnë në emër të “qejfit pa cak” që u ka krijuar demokracia. Ka 30 vjet që ritet fetare praktikohen lirshëm në vendin tonë, mandej me frymë sunduese. Kishat dhe xhamia, u ndërtuan në vendet më të zgjedhura, duke u zënë vendin ambulancave dhe shkollave e duke sfiduar shtëpitë e thjeshta të fshatit. Po bilanci është më i hidhur. Ndërgjegjja e shumicës së njerëzve ka rënë për tokë, sjellja e të rinjve po mbjellë kudo degradimin e mosrespektin, vendin e kërcënon mplakja e pashërueshme, korrupsioni po bën kërdinë në të gjitha sferat e jetës, sherret grindjet, vrasjet janë të pranishme çdo ditë, sapo hap derën në mëngjes. Më duket se ka ardhur koha për një 6 shkurt tjetër, që ta frenojë ca degradimin që kërcënon vendin. Fjalët denigruese që shkruante një intelektual dikur për dëmet e 6 shkurtit, do t’i citoj ashtu siç i ka shprehur ai për realitetin që ka sjellë sot demokracia e cila po “edukon një brez të tërë pa ndërgjegje, me ideale çnjerëzore, me mungesën e respektin për personin, me mungesën e respektin për lirinë e tjetrit, futi një frymë që nuk ishte as fryma, as tradita kombëtare shqiptare dhe as tradita e humanizmit evropian”.
Më të lexuarat


Pse Berisha ka vendosur t’ia lërë partinë me testament Ilir Metës?

Kush janë fitimtarët dhe humbësit e vërtetë të luftës?

Të gjithë që “shohin në ëndërr” pushtetin, premtojnë parajsën!

Bëju ballë forcave të liga frymore!

Antikomunizmi dhe viktimat e tij!

Integriteti si kapital politik

A po zhduket profesioni i mësuesit?

Debati për të kaluarën e Kosovës

A po përpiqet Këlliçi ta mënjanojë Berishën në fushatën që po bën?

Për Olltrak u ther një dash, për Kuçovën një kope do bëhet “kurban”!
