Dy fjalë për 7 Marsin dhe anatemimet e moralistëve filozofë!

Është bërë zakon që çdo 7 mars mijëra mësues të marrin urime nga nxënësit, ish- nxënësit, kolegët, prindërit e ish- prindërit. Është kthyer në traditë që 7 marsi të festohet, jo si festa e Mësonjëtores, shkollës së parë shqipe, por edhe si dita për të kujtuar e vlerësuar mësuesit për përkushtimin e tyre në mësimdhënie dhe në përgatitjen e brezave të ardhshëm. Personalisht për mua, megjithëse jam mësues dhe vij nga një familje, ku jo vetëm prindërit, por edhe xhaxhallarët, hallat, tezet e të afërm të tjerë kanë qenë e janë me profesion mësues, kjo nuk duhet të ishte ditë feste, por ditë PROTESTE! Proteste, për gjendjen, në të cilën është katandisur shkolla dhe figura e mësuesit! Por ajo që më dhemb në çdo 7 mars, ajo që më fyen çdo 7 Mars, është denigrimi që u bëhet mësuesve nga njerëz që nuk kanë asnjë lidhje me shkollën, që nuk e njohin profesionin e vështirë e fisnik të mësuesit; por sidomos nga filozofët moralistë të rrjeteve sociale, të cilët kanë edhe për këtë ditë, ashtu siç kanë nga një opinion për ndërzimin e lopëve, farëzimin artificial, për politikën, shoqërinë, muzikën e Big Brother-in. Dhe zakonisht mendimet e tyre, nuk janë mendime, por anatemime, denigrime të figurës së mësuesit, sidomos publikimi i disa fotove, videove të mësuesve me lule në dorë. Madje ka edhe emisione të veçanta ku gazetarë shkojnë nëpër dyqane dhe pyesin se sa përqind u rrit shitja e unazave, vathëve, orave, kremërave, buzëkuqeve, intimeve të shtrenjta, celularëve, apo ku di unë se çfarë... Gjithçka nis, besoj nga urrejtja (ndoshta fjalë e rëndë, kjo, ndoshta edhe jo e saktë) për figurën e mësuesit. Shohin me xhelozi e komentojnë lulet, dhuratat e supozuara, ndonjë libër, duke harruar se pas çdo luleje, pas çdo “dhurate” qëndron një mësues i përkushtuar e punëtor, një fëmijë mirënjohës, një prind po aq mirënjohës. Natyrisht, ka mësues të cilët abuzojnë me pozicionin e tyre. Por në cilin profesion në Shqipëri nuk ka të tillë? Natyrisht që ka mësues, të cilët paturpësisht u kërkojnë dhurata, ndonjëherë edhe lekë nxënësve. Dhe kjo nuk është e drejtë, madje e dënueshme. Natyrisht që ka mësuese, të cilat shkojnë klasë më klasë dhe u thonë nxënësve se çfarë t’u blejnë kolegeve, të cilat kanë shoqe të ngushta. Natyrisht ka edhe prindër, të cilët fusin lekë në zarf këtë datë për të blerë një notë më të lartë të fëmijës së tyre.