Integriteti si kapital politik

Në demokracinë liberale, për një politikan profesionist, integriteti është kapitali simbolik më i rëndësishëm që disponon. Asnjë kritikë apo censurë nuk e prek aq shumë sa akuza e mungesës së integritetit. Askush nuk “lind” me integritet, pasi integriteti është karakteristikë, e cila kultivohet te njeriu nga familja, shkolla, shoqëria, kultura politike. Është një karakteristikë që nuk mund të mësohet dhe as grupi shoqëror nuk mund të mbrohet nga mungesa e tij, gjatë periudhës kur mban një person, një politikan  postin dhe titullin e liderit politik.  Dhe kjo ndodh sepse integriteti lidhet drejtpërdrejt me vlerat tona, të cilat janë kodi që përcakton standardet e sjelljes sonë. E thënë thjesht, dikush është i plotë kur imazhi i tij përputhet me atë që është në të vërtetë. Por çdo politikan ka të gjithë të drejtën e Zotit që të shkojë ku të dojë, në cilëndo parti politike të dëshirojë. Edhe kur një gjë e tillë nënkupton shitje të ideologjisë së tij. Por këtë gjë duhet ta bëjë përpara zgjedhjeve. Nuk mundet të jesh anëtar apo politikan karriere i një force politike që ka parime e qëndrime specifike, të votohesh nga elektorati si i kuq e të bëhesh i verdhë; të gdhihesh blu e të ngrysesh vishnje. Nuk mund të votohesh nga elektorati që beson tek ti dhe programi i partisë tënde dhe, menjëherë, pas zgjedhjeve të shkosh në një parti tjetër. Sepse humbet morali. Dhe këtë skenar e shohim të vijë që në këto zgjedhje. Disa do të japin edhe intervista për të përligjur dezertimin dhe kapërcimin e ylberit nga ana e tyre. Sepse një gjë të tillë e lejon, madje “e bekon” kultura politike shqiptare. Por Shqipëria e vitit 2023 nuk ka nevojë për qeveri e as për forca politike, që ngrihen e mbështeten nga renegatë dhe politikanë, të cilët, qëllimin e tyre të vetëm kanë “allishverishin”. Dhe te politikanë, të cilët tradhtinë do ta emërtojnë “Hapje për të mirën e vendit dhe demokracisë!” Cilido që dëshiron të ikë nga partia e tij dhe të përqafojë qëndrimet e të tjerëve, le ta bëjë tani, jo pas zgjedhjeve. Sepse atëherë do të jetë tradhti, tradhti e besimit të elektoratit që i votoi nën flamurin e një partie politike të caktuar, nën e për një sigël të caktuar. Dhe, nëse diskutojmë në vitin 2023 me fjalor të viteve ’90, përgjegjësinë e ka sistemi politik, i cili e ka të pamundur të dëgjojë dhe kuptojë kërkesat e popullit dhe shoqërisë. Që e ka të pamundur të kuptojë zemërimin e të rinjve të margjinalizuar, që nuk mund të kuptojë e rrokë kërkesat gjithnjë e në rritje të qytetarëve për një jetë më të mirë, për zhdukjen apo minimalizimin e pabarazive shoqërore, për zërin që duhet të dëgjohet. Dhe as nuk mundet të flasim në vitin 2023 me shantazhime mafioze politike. Gjithandej në Europë ka një pakënaqësi të dukshme për politikanët pa vizion, për administratorët politikë, për ata që nuk kuptojnë se ekziston një revoltë e heshtur sociale që mund të çojë në situata të paparashikueshme. Dhe të gjitha këto janë të rrezikshme, pasi shumë shpejt mund të na udhëheqin drejt ekstremeve. Populizmi mundet që në çdo moment të fitojë mbi urtësinë, seriozitetin, arsyen. E vetmja gjë për të cilën nuk kemi nevojë sot janë “hapjet” dhe tradhtitë, të cilat nuk mbështeten në qëndrime politike, programe e vizione, por në dallaveret për pushtetin. Dhe kjo vlen për të gjithë!