Kush beson, kur babai akuzon birin e tij politik për korrupsion

Berisha, e zbuloj, e veçoj dhe e zgjodhi Bashën, për prezencën e tij simpatike, pa qenë asnjë ditë në strukturat e Partisë Demokratike. E mësoj, instruktoj, e mëkoj, e promovoj dhe pastaj e katapultoj, diellin e ri që lindi, që Partinë Demokratike ta ndriçoj dhe Ai besnik i qëndroj, deri sa e detyruan të ndryshoj. Kjo situatë “non gratën” e befasoj, se nuk e priste ta “tradhtoj”, dhe nuk e besoj. Ky zhgënjim e egërsoi, e shpërfytyroi dhe filloi të shpif e krijoj, me lloj, lloj epitetesh, Bashën ta akuzoj. Po kush e besoj?!... Ai, ende se kupton, se çdo “predhë” që lëshon, veten diskrediton. Berisha e ka zakon, në mëngjes shan, në dark lavdëron, kur replikat me Metën kujton, të vjen turp kur i dëgjon, por të dy janë kameleon. Njerëzit që s’kanë moral, nxjerrin pakontrolluar çdo fjalë, janë tepër banal dhe s’dinë të thonë kurrë më fal dhe pse të sharat e tyre janë bërë mal. Basha, biri i tij politik, i qëndroi besnik, derisa u vu qenia e tij në rrezik. Dikush e urdhëroi, që ndryshoi, por “non grata” këtë veprim nuk e pranoi dhe filloji ta sulmoj, me një fjalor të çdo lloj, që vetëm Ai di ta krijoj. Çdo ditë e dëgjon t’i bjeri fyellit e kambanës, duke e quajtur aleat e mik të Edi Ramës, flet siç thotë populli: si Zequa në majë të thanës. Berisha është në siklet, sepse Ai e di se çfarë e pret, për të mbrojtur veten e vet, kush i del para kundra, e vret. Nuk e kupton veten “non grata”, se ata që i shkojnë prapa, me sfurqe e me sopata,i ndjek për vete mandata. Vuajnë nga i njëjti ndëshkim, sido që të sillen nuk kanë shpëtim, kërkojnë shërim, dhe pse te protestat kanë besim. Populli proteston për interesa jetike, çifti komik për karrige, që përdor të njëjtat “relike”. Me sofizma e britma nuk ju beson bota, qeveria rrëzohet vetëm me vota, sharjet e dhuna janë të kota. Populli ndryshimin e kërkon, që të ketë rrotacion, se kjo demokracinë e ndihmon. Kur pushteti nuk ndryshon, demokracia  asfikson, por vëllezërit siamezë s’i beson, se janë shtrydhur si limon, duke qenë disa herë në timon dhe e dinë se asgjë nuk ndryshon, me këta kameleon, që gënjeshtrën e kanë profesion. Me këtë opozitë komike, që luftojnë për karrige, vijnë me filozofinë: ha merr dhe ik, se ndihen në rrezik. Kush nuk e kupton ironinë, se duan të vijnë në pushtet me sloganin: të ndreqin Shqipërinë, kur të gjithë e dinë, se sa herë që kanë qeverisur, janë gremisur dhe kanë bërë kërdinë, duke shkatërruar e vjedhur pasurinë. Populli ynë na mëson:  se ujku qimen e ndërron, por zakonin se harron, ndaj nuk beson. Duhet një klasë e re politike, për të ndryshuar situatën tonë kritike, që ka pllakosur ndër vite. Duhet ndryshim, populli nuk ka më durim, kërkon shërim, por jo me këta  shkatërrimtarë, nuk ka besim. Sa herë kanë qenë pushtetarë, Shqipërinë e kanë vrarë. Dihet dhe njihet se kush është Berisha, por çudia është për atë turmë, që i shkojnë si këlyshë pas, ndihen trishtim dhe ke maraz, por ata janë në borxhe,  prej “qirasë”. Si shpjegohet ky horror, Berishën e ke çdo ditë në shtyp dhe në televizor, duke ligjëruar si orator, triumfator, duke përcjellë politikën si lider kryesor. Këtu sheh çudinë, ku e gjen fuqinë, sigurinë, që si fitimtar turmës i prinë?!. Sfidon politikën, sfidon shtetin, kurrkush si thotë ndal, se Ai përgjigjet: unë shkaktoj tërmetin, duke pasur në krahë dhe Metën, blejnë dhe shesin miletin, se e kanë plotë kuletën. Nga të akuzuar, akuzojnë! Edhe pse janë “non gratë”, i bëjnë të fuqishëm paratë, dhe flamurin e fitores, të “Lirisë” dhe “Foltores” e mbajnë lartë. Kjo komedi, që është kthyer në tragjedi, me këtë opozitë që nuk e beson njeri, është fatkeqësi për këtë demokraci, ndaj Shqipëria në vend numëro rri, lulëzon korrupsioni në qeveri dhe se shemb dot njeri. Pyesim ku jemi ? ku vemi? kështu si ecën “treni”, do bjerë në humnerë dhe ne do mbetemi përsëri të mjerë. Mazhoranca me këtë opozitë, të nxjerrë sytë, gjë tjetër mos prit, në fund të tunelit nuk shohim dritë!...