Qeveria, qesja dhe buzëqeshja

-Kur ligjet miratohen sa për të thënë se ekziston ligji-        

Si çdo  mëngjes, u nisa që të  takoja shokët. Futa në portofol 1000 lekshin,sepse do të  bëja dhe pazarin. Përshëndeta bashkëshorten dhe dola. Në kafene shokët po më prisnin. I kisha lajmëruar që  u ktheva nga plazhi. Në tavolinë, midis nesh, ndodhej dhe xha Shaqua, i cili nuk mungon asnjë ditë. Bëmë përshëndetjet e radhës dhe, pasi përfunduan pyetje - përgjigjet mbi ecurinë e ditëve të plazhit,po vështroja xha Shaqon. Mu kujtua ajo qesja plastike ngjyrë mavi. Ishte nga ato qeset,të cilat mbushën përrenjtë,lumenjtë,gropat e rrugët,madje deri në majë të pemëve, por edhe detin, me të cilat  filluan të luajnë peshqit. Xha Shaqua thithi gllënjkën e fundit të kafes dhe futi dorën në xhep. Unë papritur të nxirrte dorën nga xhepi e pyeta.

- Xha Shaqo,atë qesen ngjyrë mavi po nxier? Apo e flake me këtë vendimin e fundit të qeverisë? Mbase e mban si kujtim,sepse kishte dhe ngjyrën e partisë tënde?

- Cili vendim?! Po ka vendim që i ndalon qeset? Je në këtë botë,apo të ka shushatur dielli i plazhit?-mu përgjigj.

- Vendimi i qeverisë ka disa kohë që ka hyrë në fuqi. Po të kapën me qese jo të riciklueshme do të gjobitesh shumë rëndë. Madje- i thash- përballë pallatit me shigjeta, buzë Lanës,u ngrit edhe një si  përmendore,ku u vendosën disa qese dhe copa plasmasi. Ajo ishte  simbol i zhdukjes së qeseve dhe copave të plasmasit si ndotje të ambientit.

Xha Shaqua shikoi nga shokët, u sigurua se ata po e ndiqnin me vëmendje bisedën, ndaj dhe vazhdoi. - Tani e kuptova se me të vërtet dielli i plazhit të paska shushatur. Hidhu një herë andej nga tregu i fruta -perimeve dhe pastaj eja e bisedo me mua.

Tregu i fruta -perimeve ishte plot me qytetarë. Secili blinte sipas mundësisë. Kishte nga ata që nuk bënin zë,por nuk mungonin edhe ata që grindeshin me shitësit për çminime shumë të larta.

Mbi tavolinë,pranë peshores, qëndronin disa qese prej letre. Bukur! -thash me vete. Ta kisha këtu xha Shaqon e t'i tregoja se nuk ekzistonin më ato qeset plastike,por këto prej letre.

- Të lutem! - iu drejtova shitëses.-Më jepni qese që të fus domatet.

- Me gjithë qejf!

Nuk zgjati dorën që të merrte qesen letër,por uli kokën poshtë banakut dhe nxori qesen plastike. Ishte pikërisht qese nga ato të ndaluarat dy herë më ligj.

- Këto - i thash - i ka ndaluar vendimi i qeverisë që të përdoren.

- I ka ndaluar qeveria, por jo unë. Futi-futi domatet, atë shiko!

-S'kini faj ju!Fajin e ka kontrolli që nuk vjen .

- Prapa kurrizit i ke. Po të pati marr malli, shko takoi! 

 Disa  banak më tej qendrorin kontrollorët.

- Po ti si i përdor këto qese në prezencë të tyre?

 Unë,unë.., e më shikonte në sy. Unë u fus një buzëqeshje dhe ata largohen.

-Si?!!!! .. iu drejtova i habitur. Ju  buzëqeshni dhe ata largohen?! Po si ta kuptojnë këtë buzëqeshje? Për para,apo....!?

- E kuptojnë si e kuptojnë e dinë ata. Ti merr ato që bleve dhe shko në shtëpi se të pret gruaja. 

U largova e thash me vete:Po të ishte me mua xha Shaqua,do të  kishte tundur tërë tregun duke qeshur  dhe duke thirrur e valëvitur qesen mavi në dorë : "A të thashë se s'ka vendim që i ndalon qeset e pariciklueshme? Madje edhe ata të shoqatës " Mbrojmë  ambientin" nuk po u dëgjohet më zëri, as për qeset dhe as për ambientin e rrugëve...