Retë nukleare po mbulojnë planetin!

“E megjithatë asnjë njeri tjetër nuk ishte më modest se Ajnshtajni në  posedimin e fuqisë së dijes, e më i sigurtë se kjo fuqi është fatale”.

Duajt Aisenhower

Njerëz zgjohuni…! Një “Meteor Nuklear”, i paparë, është “nisur” ta godasë planetin…! Është i fshehtë, dinak, tinzar, jashtëzakonisht shkatërrues dhe mizor, vepër e “Djallit”, sundimtarit të flakëve përvëluese të Ferrit!  Shtëpia e jonë e përbashkët në prag të...!!!

Për fat të keq, ky fenomen, që i ngjan një vullkani  në shpërthim, ekziston! Bota prej dekadash ndodhet jashtë kontrollit! Retë nukleare po mbulojnë planetin…!

            Testi i gjashtë bërthamor i bombës me Hidrogjen H, i Koresë së Veriut, me urdhër të udhëheqësit suprem Kim Xhong-U, u krye me sukses. Forca e saj shkatërruese llogaritet 1000 herë më e fuqishme se dy bombat atomike amerikane të hedhura mbi qytetet Japoneze, Hiroshima e Nagasaki, në ditët e fundit të Luftës së Dytë Botërore, të cilat iu morën jetën mizorisht qindra e mijëra njerëzve të pafajshëm.

             Ndodhemi si  para një “tërmetit të frikshëm”, ku dita agon  e qetë, e bukur, plot Diell e shkëlqim. Udhëtojmë pa ditur se ku shkojmë?!  Një urdhër i gatuar dhe i pjekur  me urrejtje, tërbim, sharje e zemërim mund të shkaktojë një zjarr të përmasave globale…!

            Amerikë, në zemrën e në shpirtin tënd ndodhet  e sotmja dhe e ardhmja e popujve të Botës. Ju jeni shteti më i fuqishëm. Megjithatë kujdes, armët bërthamore nuk njohin superfuqi…! Ato janë me mijëra herë më të rrezikshme e të pamëshirshme se mjaft sëmundje të pashërueshme, të cilat vrasin me miliona njerëz në vit. Angazhimi i forcave dhe i mjeteve ushtarake, jo kurdoherë jep rezultatet e kërkuara….! Përkundrazi….! Asnjëherë nuk është vonë për bisedime, qoftë edhe midis armiqve të egër, të betuar dhe të çmendur ndaj njeri-tjetrit.

            Presidenti Trump: ”Një sulm i mundshëm ushtarak nuk mund të përjashtohet…” Më parë masat diplomatike dhe sanksionet ekonomike të Këshillit të Sigurimit të O.K.B për izolimin e plotë të Koresë së Veriut…!” 

Por ajo është e armatosur me bombën me hidrogjen, e cila mund të shuajë një qytet të tërë, fjala vjen të një superfuqie, prej disa miliona banorësh…! Kundërpërgjigja, një sulm frontal i përmasave të pa parashikuara ….! Pasojat….Një popull, një komb e një shtet i shkatërruar …! Jo vetëm kaq…! Ekstremet nuk njohin kufi…!

            Zotërinj të nderuar, kujdes sidomos  me plagët e vjetra të luftës.…!  Shërimi i tyre është i gjatë dhe i vështirë. Bllokada ekonomike nuk është zgjidhja më e mirë. Ajo shton në  ekstrem varfërinë, urinë, skamjen, mjerimin, urrejtjen, shuarjen e jetëve deri edhe pa lindur, dhe afron më shpejt përplasjen, luftën. Bomba me Hidrogjen e Koresë së Veriut është një rrezik i  madh. Koha nuk prêt! Po disa mijëra bomba atomike e me hidrogjen të superfuqive, anëtarë ose jo të Këshillit të Sigurimit, a nuk janë edhe ato një rrezik i madh, Fatalitet dhe Shpatë e Demokleut mbi kokë të Njerëzimit? Ky armatim kolosal, këto armë  të shkatërrimit masiv, mund të zhdukin shumëfish herë jetën e të gjitha gjallesave të planetit tonë.

             Nëse më lejohet, e konsideroj të nevojshme të kujtoj në retrospektivë, një “fragment” të artikullit tim: “Të fshehtat e padukshme të Apokalipsit”, botuar në gazetën Telegraf  të datës 29 Shkurt 2012:

“Pas Luftës së Ftohtë, u duk sikur shpëtuam nga katastrofa e një konfrontimi bërthamor. Por, sipas “Reuters”, Presidenti amerikan Barak Obama u tha delegacioneve të 47 vendeve në Samitin Bërthamor në Uashington se, “është koha për veprime të përqëndruara globale për të frenuar humbjen e materialeve nukleare…”

Rreziku më i madh, posedimi i armëve strategjike nga shumë shtete, të cilët, edhe njëri prej tyre, mund ta hedhin njerëzimin nën kthetrat mizore të një zjarri supërgjigand atomik.

“Superfuqitë janë të mbrojtura e të siguruara nga armët e tyre bërthamore?!”

Paradoksale dhe fatale! Beteja nukleare nuk do të kursejë askënd, as edhe vetë ata!

Po fëmijët, nipërit e stërnipërit e tyre, ku do ti çojnë? Mos vallë në planetin Mars?!

Të gjithë, në një mënyrë apo një tjetër, mos herët, vonë, do të jenë pré e saj.

Fundi, ç’iu duhet jeta disave, në një “oazë”nëntokësore, tej mase të vogël, në mes të një shkretëtire të pafund të djegur shkrumb e hi, kur të gjithë të tjerët, qindra miliona njerëz, të jenë larguar mizorisht nga kjo botë?!

            O Zot ruaje jetën mbi Tokë.

Në gjithë Universin s’ ka vend më të mirë se kjo Botë….”

                        (shkruar 30 Tetor 2010)