Sali Berisha, plutokrati i lojërave politike që ka kërcyer në “ballo me maska” hipokrizie

Politika si një proces marrëdhëniesh midis njerëzve, është përgjigje ndaj të gjitha problemeve që shqetësojnë shoqërinë. Por ajo fiton admirimin dhe besimin e çdo shoqërie, kur ndërton strategji me programet e duhura për ndryshim, në interes të rritjes së nivelit ekonomik dhe mirëqenies së qytetarëve. Por në Shqipëri fjala politikë ka ngjallur neveri dhe urrejtje, për vetë faktin se ajo u vesh me maska hipokrizie, duke krijuar shtresën e plutokracisë sunduese, brenda kornizës së demokracisë. Një nga këta plutokratë që zhurmon dhe ngre zërin më shumë se të tjerët, është profili i berishizmit dhe klanit të tij. Ky profil, i ndërtuar në sfondin e dhjetra prapaskenave,mashtrimeve,aferave dhe krimeve, i veshur me maskat e hipokrizisë politike, ka mbajtur peng zhvillimet demokratike në Shqipëri. Këtë resantimanizëm të karakterit të tij, e konfirmojnë dokumente të shumta arkivash, brenda dhe jashtë vendit, të cilat dëshmojnë se gjatë gjithë karrierës si kryetar shteti dhe partie, ka kërcyer ballo me maska hipokrizie. Por e vërteta sado që të kamuflohet dhe përçudnohet, një ditë ajo shfaqet fuqishëm me të gjithë subjektivizmin e saj, si në sensin negativ ashtu edhe atë pozitiv. Shumëkush që nuk e njeh profilin e tij, apo që nuk u beson të vërtetave por alibive me mashtrime,hipokrizi dhe gënjeshtra, vazhdon të përformojë dhe mbajë me frymë anatominë destruktive të tij. E gjithë karriera e këtij njeriu me natyrë diabolike, të nxjerra nga arkiva të ndryshme ndër to edhe ato italiane, janë bërë të njohura qe në vitet 1997-98, nga gazeta prestigjoze kosovare "Koha Ditore" sot "Koha Net". Në këto materiale flitet për origjinën e tij, të gjyshërve rus të ardhur nga rrethinat e detit Kaspik në Ballkan në shek.e 19 në Gjakovë, dhe pas konvertimit në mysliman, marrin mbiemrin e shumë përdorur në atë trevë Berisha. Konfliktet e lindura në rrethinat e Gjakovës me banorët vendas, bënë që familja e tij të largohet dhe të vendoset në fshatin Viçidol të Tropojës. Këtu fillon edhe aventura e udhëtimit të tij biblik, që i ndihmuar nga vëllai më i madh Idrizi, i cili nuk jeton më, pranohet anëtar i PPSH. Në kompensim të këtij privilegji, bashkëpunon me organet e sigurimit famëkeq me pseudonimin"Penicilina". Por njeriu që e kishte ndihmuar aq shumë Saliun familjarisht, ish,drejtor i Drejtorisë së Punëve te Brendshme Zef Loka, që mbante dosjen e tij, u "shpërblye" nga Saliu duke e futur në burg, si shume të tjerë duke mos përjashtuar edhe mjekë. Gjatë kohës që punoj si mjek dhe sekretar i partisë së spitalit civil në Tiranë, ai punonte me përkushtim për të fituar besimin e partisë, ndërsa nga ana tjetër kishte si qëllim të humbte gjurmët  si agjent i UDB, i rekrutuar që më 30 Dhjetor të vitit 1974. Në dosjen me nofkën "Bisturia", që ndodhet në arkivat e UDB në Beograd, janë të evidentuara të gjitha kontributet e tij. Duke patur frikë se mos zbulohej, ai u fut tek Brigada rezerviste e Gardës, e cila duke qenë në shërbim të udhëheqjes ndihej më i mbrojtur. Aty me dallavere e djallëzi që e kanë karakterizuar tërë jetën e tij, bëri të gjitha përçapjet për t'u bërë mjeku i Hysni Kapos, në vend të Dine Abazit, por nuk mundi dhe përfundoj pranë familjes së Simon Stefanit. Lidhur me veprimtarinë agjenturore të tij në ato vite, zbulimi shqiptar jashtë Shqipërisë, i dërgon kundra zbulimit një informacion, ku shkruhej se në Shqipëri veprojnë dy kanale të UDB. Një kanal nga fshati Viçidol i Tropojës, ndërsa tjetri nga Shkodra, por pa përmendur emra. Ky dokument ishte firmosur nga zv/drejtori i Sigurimit të Shtetit Sulejman Abazi, i cili u arrestua menjëherë kur Saliu mori detyrën e Presidentit. Saliu u martua me serben Svoboda, i cili e fshehu etninë e saj qëllimisht, duke i ndërruar emrin që ka sot Liri. Por Liria ishte e bija e Rexhep Ramoviçit, një ish,student shqiptar që nuk u kthye në Shqipëri, pas prishjes së marrëdhënieve me ish-Jugosllavinë por qëndroj në Kosovë në shërbim të UDB. Ai ishte martuar me motrën e koloneles së UDB Milica, ish-oficere e OZNES. Pas çlirimit të Jugosllavisë Milica tezja e Lirisë, u bë mbështetëse e famëkeqit Rankoviç, lapsi i Titos që hartoj planet për genocidin kundër shqiptarëve të Kosovës. Djali i saj gjatë luftës në Bosnje, ishte këshilltar ekonomik i Milosheviçit, me të cilin Sali Berisha mbajti lidhje nëpërmjet shoqërisë të krijuar prej tij"Shqiponja", për furnizimin me naftë nga liqeni i Shkodrës, "makinën" vrasëse serbe, duke thyer kështu edhe embargon e vendosur nga OKB. Për këtë kontrabandë të pastër mafioze, ka folur edhe ish-presidenti i atëhershëm i Mali të Zi Bullatovic. Pas përmbysjes së sistemit monist, Saliu për t'u treguar se ishte demokrat i flaktë, filloj të maskohej edhe më shumë, duke shkruar artikuj për demokracinë, në bashkëpunim me Mehmet Elezin, sepse i lidhnin të njëjtat ideale. Në lidhje me zgjedhjen e tij në krye të PD, amerikanët që nuk e njihnin Saliun,futën në lojë ambasadorin e tyre në Beograd Rajërsonin, i cili në ato vite ishte i ngarkuar edhe me detyrën komandantit të grupeve të emigracionit. Rajërsoni rekomandoj Saliun për kryetar të PD, sepse nga propaganda që i ishte bërë atij, merrej si më i besuari nga faktori ndërkombëtar. Në fakt për kryetar partie ishin tre kandidatura, Meksi, Vejsiu dhe Ceka. Garën me vota e fitoj Meksi, por u desh ndërhyrja e Azem Hajdarit, që zgjedhjet të përsëriteshin, duke i premtuar Meksit detyrën e kryeministrit ndërsa Saliu kryetar i PD. Saliu ishte beniamin i SHBA nga udhëheqësit e lindjes, por nuk e justifikoj besimin e tyre kur u diktua si agjent i UDB, por me keq akoma ishte kthimi i Shqipërisë në qendër të fondamentalizmit islamik. Me këtë veprimtari ishte angazhuar Bashkim Gazidede, po edhe ky agjent i UDB, i cili futi në Shqipëri terroristë të rrezikshëm,për ndërtimin e kullave binjake në bulevardin qendror të Tiranës. Me propagandën e zhurmshme të tij, që po vazhdon edhe në ditët e sotme, ai është shfaqur sikur është njeriu i pafajshëm i shoqërisë shqiptare, kur në fakt është mallkimi biblik i saj. Por në rrolin negativ të tij, ka ndikuar jo pak bashkëshortja, që e veshur me vellon e urtësisë, ka qenë e keqja e strukturës së kësaj familje. Tek kjo familje kanë sunduar individualitete dhe jo idetë për ndryshim e progres, si nga vete Saliu ashtu dhe bashkëshortja e etnisë serbe me fëmijët. E padukshmja Liri që është paraqitur në publik si dele e urtë, ka luajtur fijet pas shpinës së tij, duke ushqyer tek ai madhështinë e së keqes. Me konceptin tribal për të qenë i suksesshëm, ai nuk ka kursyer asgjë në zbatim të planeve të Lirisë, e cila ka qenë gjithnjë dominante në vendimmarrjet kriminale të tij, që nga ngritja firmave piramidale dhe deri në pazaret e 354.4 km katror det, që e firmosi ish-ministri i tij i jashtëm Basha për Greqinë. Disa nga aktet që e komprometojnë profilin e tij, si një dosje e zezë voluminoze, janë krimi ekonomik, me trafiqet e armeve e municioneve në Lindjen e Mesme e në Afrike, si dhe afera korruptive CEZ, por mbi të gjitha krimi shtetëror dhe ai politik. Këto akte fillojnë që nga ngjarja e vitit 1991 në Shkodër, që mënyra se si u organizua protesta, duke shkaktuar konflikt me pasoja vrasje njerëzish, si dhe gjykimi formal i ngjarjes me vendime farsë, të kujton djegien e "Rajshtagut Gjerman". Zhdukja e biznesmenit shqiptaro-maqedonas Remzi hoxha, ku urdhërues kryesor ishte vetë Saliu, ndërsa ekzekutorët e zbatimit të tij, kanë qenë Bashkim Gazidede, Arben Sefgjini, Ilir Kumbaro dhe xhelati vrasës Budjon Meçe. Sepse Remzi Hoxha viktimë e shtetit terrorist, mbante kasetën e planeve ogurzeza të Saliut, në bisedimet me Milosheviçin për shkatërrimin e Shqipërisë, Janë ngjarjet e vrasjeve në Tropojë, që u groposën nga egoizmi, ligësia, përçarja dhe çmenduria e tij. Djega e Shqipërisë me ndërhyrjen e UDB më 1997, si dhe grushti i shtetit më 14 Shtator 1998. Tragjedia unikale e biznesit të Gërdecit, me në krye të birin, që ngriti për interesat e pasurimit të tij,fasadën e vdekjes, në bashkëpunim me mafien shtetërore dhe atë ndërkombëtare, deri në eliminimin e dëshmitarit kyç Kosta Trebicka. Krimi shtetëror i 21 Janarit, ku zhduken serverët e regjistrimit të urdhrave të dhëna prej tij. Megjithëse etiketohet si ikona e tranzicionit barbar, me karrierë të psikolirizmit të shfrenuar, si qytetar i djegur, i diskriminuar dhe i braktisur nga brenda dhe jashtë Shqipërisë, atij nuk i bëjnë aspak përshtypje këto turpe. Sepse brenda karakterit të tij, kane bërë vend si susta të shpirtit, urrejtja dhe hakmarrja për këdo që i ka dalë kundër. Si i tillë ai sot po përjeton mjerimin më të madh, politik, moral e shoqëror, i katandisur si një kufomë politike pa asnjë vlerë.