Shumica, demokracia, qytetërimi dhe qytetari!

Sigurisht shumica në pushtet dhe administrim dhe ky është parimi demokracisë që vjen me anën e zgjedhjeve. Po kush zgjedh? Qytetari sigurisht. Por çfarë niveli kulturor, arsimor dhe jetësor politik ka ky qytetar dhe kjo shumicë? Pikërisht ky është dhe argumenti. Rrugës mbas dy të moshuarve! Njëri i thotë tjetrit: ndigjo mor mik, demokracia jonë nuk asht për të "qytetnumin", qytetarin! Demokracia është me shumicën! E qytetari (qytetëruarin) në Shqipëri do jetë shumë kohë pakicë. Në Danimarkë po. . . aty shumica është qytetare. I parakalova dhe nuk ktheva kokën për ti njohur. Mu duk se isha unë (megjithëse i moshuar dhe unë) i paqarti! Po ai që kishte nevojë për leksion. Në fakt e mora falas. Nuk po dyshoja demokracinë por shoqërinë që zbaton demokracinë e sidomos qytetarin. Atë pra të kultivuarin dhe arsimuarin. Qytetarin që te ne ka (x vjet) urbanitet dhe qytetërim dhe atë në Danimarkë që po bisedonte i moshuari para meje në rrugë. Sikundër thoshte një mik imi dikur që sot nuk jeton më: demokracia nuk është sa parti ke, por sa qytetar je! E padyshim kishte të drejtë. Por ka dhe një (egzagjerim) tjetër që thotë:Argumenti më i mirë kundër demokracisë është një bisedë pesëminutëshe me votuesin mesatar! E thënë nga një super politikan si Winston Churchill duhet të na bëjë përshtypje. Argument i Pirandelos është shumica në demokraci. Ai thotë: Shkaku i vërtetë i të gjitha halleve tona, i këtij trishtimi tonë, a e dini se çfarë është? Demokracia, i dashur im, demokracia, kjo është sundimi i shumicës. Sepse, kur pushteti është në dorën e vetëm njërit, ky e di se ai është një dhe se duhet të lumturojë shumë; por kur të shumtët qeverisin, mendojnë vetëm të kënaqen, dhe atëherë kemi tiraninë më të trashë dhe më të urryer: tiraninë e maskuar si liri. Gati të bën të dalësh në grotesk me talljen që vjen nga shumica si shpërdoruese e lirisë që duhet të bëjë medemek demokraci. Mirëpo duhet ky qytetari që nuk kënaqet vetë, vetëm për veten dhe që është shumicë. Qytetarët e një shoqërie të qytetëruar, pra njerëzit që sillen civilisht, nuk janë rezultat i rastësisë, por janë rezultat i një procesi arsimor. Dhe çfarë përbëhet në thelb nga një mënyrë e civilizuar sjelljeje? Bëhet fjalë për uljen e dhunës po pra kështu thotë Karl Popper. Proçes pra proçes. I gjatë sa duhet që një shoqëri jo urbane, me shkollë ose arsim edukim filluar vonë, që urbanitetin e ka po ashtu të vonuar të qytetërohet. Deri atëhere shumica në demokraci te ne do ushtrojë kompetencën e saj kryesore! Po atë jo civilen. Ose jo kaq shumë urbanen.