Është e vështirë të pranosh se strategjia e Perëndimit në mbështetje të Ukrainës ka dështuar. Por ofrimi i mbështetjes ushtarake pjesë-pjesë për Kievin, vazhdimi i një regjimi të dobët ekonomik të sanksioneve kundër Rusisë dhe ofrimi i garancive politike të ritualizuara nuk e kanë penguar presidentin rus Putin të avancojë planet e tij të sëmura për të shkatërruar dhe nënshtruar Ukrainën. Në të kundërt, ofensiva aktuale e Rusisë në rajonin e Kharkiv është një tjetër ilustrim brutal i avancimit rus. Nëse aleatët perëndimorë duan vërtet të ndryshojnë valën në Ukrainë, ata duhet të ndjekin rrugë të tjera. Këtë e kanë kuptuar tashmë qeveritë në vendet baltike dhe nordike, në Poloni dhe ndoshta edhe në Francë. Meqenëse as NATO-ja dhe as BE-ja nuk mund të gjenerojnë konsensus për një ndryshim strategjie, një koalicion i të gatshëmve është mënyra e vetme përpara për të shmangur një fatkeqësi të plotë. Dhe mesa duket këto plane nuk do të mbetet vetëm në letër, madje mund të realizohen shumë shpejt.
Kërkesa e Kievit
Përparimi rus në Kharkiv dhe Donbas ka përkeqësuar ndjeshëm pozicionin e ushtrisë ukrainase në fushën e betejës dhe ka përkeqësuar problemin e mungesës së fuqisë punëtore që ajo vuan prej muajsh. Si rezultat, zyrtarët në Kiev u kanë kërkuar aleatëve të NATO-s të ndihmojnë në trajnimin e 150,000 rekrutëve të rinj pranë vijës së frontit, në mënyrë që ata të mund të dislokohen shpejt. Deri më tani, SHBA-ja ka qenë e bindur se nuk do të vendosë trupat amerikane në terren në Ukrainë dhe u ka kërkuar aleatëve të NATO-s që të mos e bëjnë këtë. Por dje, Gjeneral Charles Brown, kryetar i Shefave të Përbashkët të Shtabit, tha se vendosja e trajnerëve të NATO-s dukej e pashmangshme. “Ne do të arrijmë atje përfundimisht, me kalimin e kohës,” u tha ai gazetarëve. Për momentin, tha gjenerali, një veprim i tillë do t’i rrezikonte trajnerët e NATO-s dhe ka shumë të ngjarë të nënkuptonte vendosjen nëse do të përdornin mbrojtje ajrore të çmuar për të mbrojtur trajnerët, në vend të infrastrukturës kritike të Ukrainës pranë fushëbetejës. Çdo sulm ndaj trajnerëve do të detyronte SHBA-në të respektonte detyrimet e saj të NATO-s, duke e tërhequr atë në luftë.
NATO në gatishmëri
Që nga fillimi i konfliktit, administrata Biden ka mohuar gjithmonë kategorikisht mundësinë e çizmeve në terren, një qëndrim i ripërsëritur gjithashtu së fundmi, dhe ka ftuar aleatët e NATO-s të bëjnë të njëjtën gjë. Megjithatë, muajt e fundit, presidenti francez Emmanuel Macron ka ngritur vazhdimisht mundësinë e dërgimit të një kontigjenti për të mbështetur forcat ukrainase, duke nënvizuar se “nuk duhet përjashtuar asnjë zgjedhje” për të garantuar humbjen e Rusisë. Fillimisht, anëtarët e tjerë të Aleancës ishin kundër kësaj mundësie, por ditët e fundit qeveria estoneze ka deklaruar se po shqyrton mundësinë e dërgimit të trupave në vend për të marrë rolet e praparojës , në mënyrë që të lejojë forcat në Kiev të angazhuara prapa. linjat për të arritur në pjesën e përparme. Për më tepër, ministri i Jashtëm lituanez Gabrielius Landsbergis mbështeti qëndrimet e Macron në një intervistë me The Guardian. “Trupat tona stërvitën ukrainasit në Ukrainë para luftës,” tha ai ” Kështu që kthimi në këtë traditë mund të jetë mjaft i realizueshëm.”
Rreziqet
Një ndryshim domethënës i pikëpamjeve, ky, i cili bie ndesh me qëndrimin zyrtar të NATO-s, i përsëritur disa herë nga sekretari i përgjithshëm Jens Stoltenberg dhe, të paktën në letër, vendoset fort në vijën e ndërhyrjes jo të drejtpërdrejtë. Mund të jetë një tregues se situata për ukrainasit do të përkeqësohet në muajt e ardhshëm, pavarësisht deklaratave të kreut suprem të forcave të Aleancës në Evropë, Christopher Cavoli se rusët nuk kanë “numrat” dhe “aftësinë” për të. të arrijë suksese strategjike përgjatë frontit. Në çdo rast, prania e trupave perëndimore në vendin e pushtuar do të shënojë kalimin e një vije të kuqe nga e cila do të jetë shumë e vështirë kthimi. Kremlini, në fakt, ka nënvizuar vazhdimisht se ushtarët e Aleancës të dislokuar në Ukrainë do të konsideroheshin një objektiv legjitim.