Liderët e shteteve anëtare të Bashkimit Evropian do të mblidhen sërish në Bruksel, këtë herë në një takim zyrtar të Këshillit Evropian, për të konfirmuar zgjedhjen e liderëve të katër institucioneve kyçe të Bashkimit Evropian. Diskutimi u zhvillua në një darkë informale më parë dhe gjërat ishin pak a shumë të qarta, por nuk pati një marrëveshje përfundimtare. Megjithatë, të martën, negociatorët kryesorë të tre grupeve politike arritën një marrëveshje që Ursula von der Leyen të propozohej për presidente të Komisionit Evropian, Antonio Costa për president të Këshillit Evropian dhe Kaja Kallas për përfaqësuesen e lartë për jashtë. politikë. Kjo marrëveshje u arrit nga gjashtë liderët e vendeve të BE-së që negociuan në emër të PPE-së, socialistëve dhe liberalëve. Kryeministri polak Donald Tusk dhe kolegu i tij grek Kyriakos Mitsotakis ishin negociatorë në emër të EPP-së, kancelari gjerman Olaf Scholz dhe kryeministri spanjoll Pedro Sánchez në emër të socialistëve, dhe presidenti francez Emmanuel Macron dhe kryeministri holandez Mark Rutte në emër të Liberalët. Tani gjithçka që mbetet është që liderët të konfirmojnë marrëveshjen në një samit zyrtar në Bruksel.
Siguria e Von der Leyen
Sipas kësaj marrëveshjeje, Partia Popullore Evropiane, si fituesja më e madhe e zgjedhjeve evropiane, do të marrë postin e kreut të Komisionit Evropian, ku Ursula von der Leyen duhet të qëndrojë edhe për një mandat pesëvjeçar. Tani nuk vihet në dyshim sepse ka mbështetjen e PPE-së, e mbështet edhe kancelari gjerman Olaf Scholz, kundër nuk është as presidenti francez Emmanuel Macron dhe kundërshtarët e mundshëm, si Hungaria, janë të vetëdijshëm se nuk mund ta rrëzojnë atë. Zgjedhja logjike për presidentin e Këshillit Evropian, i cili do të zëvendësojë Charles Michel në atë post, është dikush nga radhët e socialistëve. Favoriti për këtë është ende ish-kryeministri i Portugalisë, Antonio Costa . Krahas faktit që renditet mirë në mesin e liderëve të BE-së, në favor të tij është edhe fakti që flet frëngjisht, që është e rëndësishme për Parisin. I vetmi problem për Kostën është se ai përmendet në hetime për shpërdorim detyre, edhe pse ndaj tij nuk ka asnjë akuzë.
Emrat favoritë
Posti i Përfaqësuesit të Lartë të BE-së për Politikën e Jashtme dhe Sigurinë, shumë i i respektueshëm, por jo aq me ndikim, duhet t’u shkojë liberalëve. Meqenëse është e nevojshme të plotësohet një ekuilibër i jugut, perëndimit dhe lindjes, dhe më pas tre grupeve kryesore politike, kryeministrja e Estonisë Kaja Kallas i përshtatet më së miri. Pozita e kryetarit të Parlamentit Evropian duhet t’u takojë edhe qytetarëve evropianë dhe atë për gjysmën e mandatit, pra dy vjet e gjysmë. Presidentja aktuale, Roberta Metsola, duhet të qëndrojë në atë detyrë , për t’u zëvendësuar pas dy vitesh nga dikush nga radhët e socialistëve. Një marrëveshje e tillë ka ndodhur edhe në mandatet e mëparshme të Parlamentit Evropian, kur dy partitë më të mëdha ranë dakord dhe kjo u mbështet nga liberalët.
Marrëveshja
Partia Popullore Evropiane kërkoi që pas dy vjet e gjysmë të mandatit të Presidentit të Këshillit Evropian, ky qëndrim të diskutohet sërish. Ai mandat gjithsesi zgjat dy vjet e gjysmë, por është praktikë që një person të marrë mandatin e dytë. PPE ka dy argumente për këtë propozim. E para është se ai ishte fituesi i madh i zgjedhjeve dhe socialistët pësuan një rënie të lehtë, ndërsa liberalët pësuan një përmbytje dhe madje humbën vendin e tretë për nga numri i përfaqësuesve. Liberalët, udhëheqësi kryesor i të cilëve është presidenti francez Emmanuel Macron, janë kaluar nga grupi konservator ECR i udhëhequr nga kryeministri italian Giorgia Meloni. Një argument tjetër është pritshmëria që CDU, anëtare e PPE-së, të vijë në pushtet në zgjedhjet e ardhshme në Gjermani dhe qendra e djathtë mund të vijë në pushtet edhe në Spanjë. Kjo do të rriste dominimin e PPE në Këshillin Evropian. Prandaj ata mendojnë se nuk është e drejtë që ta ndajnë mandatin e kreut të Parlamentit Evropian me socialistët dhe t’ua lënë atyre për pesë vjet postin e kreut të Këshillit Evropian.