Nëse liderët e NATO-s duan të nxjerrin ndonjë mësim nga konflikti i hidhur dyvjeçar në Ukrainë, atëherë ata duhet të arrijnë në përfundimin se aleanca e Atlantikut të Veriut është e papërgatitur për t’u marrë me kërcënimin ekzistencial që Moska paraqet për sigurinë e Perëndimit, shkruan analisti Con Coughlin për “The Telegraph” të Britanisë në një artikull të titulluar “Evropa tani dëshiron që Vladimir Putin të fitojë”. Ndihma ushtarake që Ukraina mori nga SHBA dhe Britania në fazat e hershme të luftës padyshim kontribuoi në suksesin e Kievit në durimin e pjesës fillestare të “operacionit special ushtarak” të Rusisë, siç u quajt në mënyrë eufemiste pushtimi i Vladimir Putinit. Mbështetja e NATO-s, veçanërisht furnizimi me raketa me rreze të gjatë veprimi, i ndihmoi gjithashtu ukrainasit të arrinin disa fitore të profilit të lartë, si marrja e qyteteve me rëndësi strategjike të Kharkiv dhe Kherson në fund të vitit 2002. Që atëherë, pjesërisht si rezultat i paqëndrueshmërisë politike në Perëndim dhe aftësisë së Moskës, konflikti është tani në një ngërç.
Mungesa e municioneve
Ukrainasit janë në një situatë të vështirë. Gjatë fundjavës, ata tërhoqën forcat e tyre nga qyteti Avdiivka në rajonin e Donetsk, duke përmendur mungesa të mëdha municioni. Humbja e Avdiivka, e cila ka shërbyer si një bastion i rëndësishëm për forcat ukrainase që kur Rusia fillimisht pushtoi Ukrainën lindore në vitin 2014, është një goditje e rëndë për ambiciet mbrojtëse të Kievit. Komandantët ukrainas kanë paralajmëruar për muaj të tërë se një mungesë akute e armëve, veçanërisht e artilerisë me rreze të gjatë, vendimtare për të penguar përparimin rus, po minon seriozisht aftësitë e tyre mbrojtëse përgjatë një fronti gati 1000 kilometra të gjatë. Mungesa e armëve është pjesërisht rezultat i paralizës politike në Uashington. Organi izolues republikan po bllokon përpjekjet e administratës Biden për të miratuar një paketë të re ndihme prej 60 miliardë dollarësh. Megjithatë, nuk duhet të injorohet as paaftësia e aleatëve të Ukrainës në Evropë, përfshirë Britaninë, për të mbajtur furnizimin me armë në të njëjtin nivel si në fillim të konfliktit.
Prodhimi i armëve
Mungesat në prodhimin e armëve janë aktuale në të gjithë Evropën. Bashkimi Evropian kohët e fundit pranoi se, për shkak të mungesës së kapaciteteve prodhuese, nuk do të jetë në gjendje të përmbushë premtimin e tij për të dorëzuar një milion predha artilerie në Ukrainë deri në fund të marsit. Në të kundërt, në Rusi, shpenzimet e mbrojtjes kanë arritur në 7.5 për qind të PBB-së dhe Putini ka urdhëruar udhëheqësit e industrisë që të fokusohen në prodhimin e armëve dhe nxitjen e përpjekjeve luftarake të Rusisë. Prandaj, Evropa është veçanërisht e papërgatitur për të kundërshtuar çdo kërcënim që rusët mund të iniciojnë. Një tjetër kërkesë kryesore ushtarake e Ukrainës, që daton që nga viti 2022, është që t’i jepen avionë luftarakë perëndimorë, si F-16 amerikan, dhe më shumë raketa me rreze të gjatë veprimi, të cilat do t’i jepnin Kievit aftësinë për të përçarë forcat ruse përpara se të kërcënojnë frontin e Ukrainës.
Skenari i vitit 2014
Megjithatë, përkundër premtimeve të shumta, vlerësimi i fundit i Pentagonit është se pilotët ukrainas nuk ka gjasa të kryejnë misione luftarake F-16 deri në fund të vitit. Me këtë ritëm dhe duke pasur parasysh përparimin e fundit të Moskës në fushën e betejës, lufta mund të përfundonte në favor të Rusisë shumë kohë përpara se kjo armë jetike perëndimore të hynte në fuqi. Është një skenar që duhet të alarmojë liderët evropianë dhe të bindë Putinin se, siç parashikoi kur vendosi për herë të parë të sulmonte Ukrainën më 12 prill 2014, Perëndimi ka pak oreks për një luftë me Rusinë.Nëse do të shmanget një përshkallëzim vdekjeprurës në Evropë, Perëndimi duhet urgjentisht të dyfishojë përpjekjet e tij për t’i siguruar Kievit armët që i nevojiten në fushën e betejës. Ukraina, përfundon Coughlin për “The Telegraph”, nuk po bën një luftë vetëm për mbijetesën e saj. Ai po lufton për të mbrojtur të gjithë aleancën perëndimore.