“I tradhtuar në duar të mëkatarëve”!

E dhimbshme, por e vërtetë. Sovrani nuk kërkon që ne të hamë me lugë të florinjtë, siç shpreheshin në fillimvitet nëntëdhjetë disa trutharë që nga mungesa e përvojës në politikë mbetën të shpëlarë para tij, por të paktën të ruajmë disa vlera si komb dhe t’i zhvillojmë ato duke përqafuar vlerat e kohës, duke u ndarë përfundimisht nga ky tranzicion i dhimbshëm, duke marrë fund reformat institucionale, duke garantuar ato çka shkruan ligji themeltar i shtetit, kushtetuta e Republikës së Shqipërisë e gjyqtarët e "plepave” të dalin në pension tashmë se kanë plotësuar vitet e punës. Kohët e fundit, në zallamahinë e një opozite që kërkon ta zvetënojnë mazhorancën e sapo ardhur në pushtet, me anë të mitingjeve "paqësore", e ku qeveria Rama po tenton t'i bën oponencë me një “rilindje”, në faqet e shtypit të shkruar, madje në disa të përditshme kryesore, është thënë dhe po flitet bajagi shumë për një regjion dikund në Shqipërinë veriore, në mes alpeve, ku edhe atje pranvera ka trokitur herët, e shullëhen së bashku në diell pemët e gjelbëruara dhe ato me dëborë;një kasaba që jo pak është lakuar këto 30 vjet, e madje për hir të politikës kanë ikur nga kjo botë shumë djem nënash që sot enden të moshuara nga vitet dhe dhimbja rrugicave të qytetit “Bajram Curri”.Mendojmë se inteligjenca e ndershme që punon mendon për Tropojën nuk është me një mendje me drejtuesit vendor politik dhe shtetar, duke lënë me një anë mëritë e çastit për interesa mbase të ngushta e meskine, e të punojnë për të mirën e Tropojës, se mbase nesër është, po edhe shtohet karvani I ikjeve nga vendlindja për një jetë më të mirë, të paktën për pasardhësit e tyre. Po Tropoja është dhe mbetet perla e bukurive shqiptare, ndër 10 vendet më të mahnitshme, Tropoja vazhdon të prodhojë intelektualë të spikatur, Tropoja vazhdon të ruaj virtytet e bujarisë, besës, mikpritjes. Ne po ilustrojmë vetëm një fakt shumë domethënës: ndonëse këto vite tranzicioni Tropojës i kushtuan shumë derdhje gjaku të bijve dhe bijave të saj, asnjë familje nuk është e ngujuar , ku dihet se bash në Tropojë është epiqendra e kanunit. Tropoja vazhdon të prodhojë krijues të talentuar, duke fituar çmime prestigjioze ndërkombëtare, Tropoja vazhdon të kualifikojë nxënës që radhiten ndër më të përgatiturit në glob, Tropoja mbetet sinusi dhe kosinusi, gjithashtu i kohezionit demokratik në Shqipëri, Tropoja është jataku ku kanë shpërthyer revolucione të fuqishme demokratike,e me një lumë që njerëzia vrapojnë në gjende civile për të pagëzuar fëmijët e sapolindur me emrin e saj, Valbona. I kemi përcjellur me vëmendje veprimet e politikanëve tanë në parlament, kryesisht të opozitës, deklaratat por edhe shkrimet mediale të analistëve, duket se diçka që është në rregull dhe rrugë të mbarë, trysnohet, ç’vlerësohet, e këto haluçacione të këtyre gojëve të liga, thjeshtë, janë të pashpjegueshme. Fatmirësisht zhvillimet politike dhe social-ekonomike nuk varen nga këta shpirtvegjël, se Shqipëria nuk është pronë e tyre personale. E, me gjithë këtë, edhe zhvillimet arsimore, politike, ekonomike, pra, në përgjithësi zhvillimet shoqërore, nuk varen nga këta pseudopolitikanë. Andaj a jemi ne, shoqëria shqiptare, e sëmurë? Kjo pa dyshim. Kjo bile as që vlen të përmendet. E tash, duhet të gjejmë ilaçin si të shërohemi nga kjo sëmundje, e sovrani beson të mazhoranca qeverisëse. Por kush do të na shërojë? Cilët janë ata që do të administrojnë zhvillimet e përgjithshme shoqërore? Kësaj pyetjeje shqiptarët i dhanë përgjigje me 23 qershor 2013, e se qeveria aktuale po vënë në binarë trenin e së ardhmes. Këtë mendon edhe sovrani.