Nënshtrimi, një vetvrasje e përditshme

Pushteti është shumë i madh, por është shumë i vlefshëm për t’a lënë në dorë të politikanëve të ndershëm,ka thënë një filolog. Partitë politike mund të përshkruhen si një grup i organizuar, i pajisur me një emër zyrtar, i cili si i tillë parashtron kandidatë për zgjedhje për poste publike. Partitë tradicionalisht kanë përmbushur një funksion të rëndësishëm lidhës ndërmjet qeverisë dhe shoqërisë. Kjo u jep partive detyrën më të rëndësishme, ato rekrutojnë dhe përzgjedhin kandidatë për organe përfaqësuese dhe për poste të tjera politike në administratën publike në të gjitha nivelet komunal, krahinor, kombëtar dhe evropian. Kur dorëzojnë emrat, ata mbështeten në bazën e tyre mbështetëse të anëtarëve aktivë. Përveç kësaj, partia zakonisht i vendos vetes edhe detyrën e edukimit dhe trajnimit të anëtarëve aktivë, në këtë mënyrë krijon një rezervuar nga i cili mund të nxjerrë gjatë përzgjedhjes së personelit politik. Formalisht, njerëzit mund të paraqiten edhe individualisht si kandidatë për organet përfaqësuese, por mundësia e suksesit të veprimeve të tilla me një person është jashtëzakonisht e ulët. Përveç emërimit të përfaqësuesve të kandidatëve , mbi të cilët padyshim që votuesi ka fjalën e fundit , partitë kanë një rol në emërimin e titullarëve të rangut të lartë, si ministrat, komisionerët dhe kryetarët e bashkive , megjithëse kontrolli i tyre mbi emërimin e zyrtarët e fundit është ulur kohët e fundit.Përveç kësaj të drejte praktike ekskluzive për të emëruar kandidatë, artikulimi dhe sinteza e shumë pikëpamjeve, interesave, dëshirave dhe ideve brenda shoqërisë është një funksion i rëndësishëm i partive. Si ndërmjetës, palët duhet të peshojnë preferencat dhe interesat shpesh konfliktuale të grupeve në shoqëri dhe t'i rregullojnë ato në një program koherent. Parimi udhëzues këtu është ideologjia e tyre ,një vizion koherent i organizimit të dëshirueshëm të shoqërisë, zakonisht i regjistruar në një deklaratë parimesh. Partitë nuk kanë monopol në media dhe grupet e interesit gjithashtu ngrenë çështje dhe ushtrojnë ndikim në agjendën politike.Në prag të zgjedhjeve, partitë përpiqen të fitojnë mbështetjen e votuesve për programin e tyre dhe kandidatët e tyre.Teorikisht, interesi vetiak i mirëkuptuar i partisë promovon këtu të mirën e përbashkët. Përpjekjet e partive për të fituar votues në fushatat zgjedhore ose për të rekrutuar anëtarë në mënyrë ideale do të stimulonin pjesëmarrjen politike të qytetarëve, do t'i përfshinin ata më shumë në procesin e vendimmarrjes politike dhe kështu do të kontribuonin në integrimin e tyre në sistemin politik. Kjo përfiton legjitimimin e atij urdhri (përfshirë palët). Në kryerjen e të gjitha këtyre funksioneve, palët drejtpërdrejt ose tërthorazi përmbushin funksionin e tyre kryesor, përkatësisht të veprojnë si ndërmjetës midis qeverisë dhe shoqërisë. Partitë janë një lidhje thelbësore midis politikës dhe elektoratit, ato përcjellin pikëpamjet kritika të vazhdueshme ndaj partive politike.Kritika ndaj partive mund të dëgjohet për aq kohë sa ato ekzistojnë. Në gjysmën e dytë të shekullit të nëntëmbëdhjetë, midis strukturave politike , pati një rezistencë të madhe ndaj formimit të partive, sepse kjo do të çonte vetëm në ndarje. Natyrisht, edhe elita kishte frikë se pozita e saj e privilegjuar do të rrezikohej. Në periudhën ndërmjet luftërave, kritikat vinin kryesisht nga autoritarët: ndarjet e supozuara politike thuhej se ishin në kundërshtim me komunitetin popullor të dashur në këto qarqe. Partitë do të ngriheshin vetëm për interesat e mbështetësve të tyre dhe do të humbnin vëmendjen e interesit të përgjithshëm. Politikanët ishin bërë regjentë që qëndronin në një distancë të madhe nga votuesi. Partitë ishin organizata jodemokratike pa profil të mprehtë, të fokusuara mbi të gjitha në rruajtjen e pushtetit.