Që nga momenti kur autoritetet në Serbi morën vesh se në Asamblenë e Përgjithshme të Kombeve të Bashkuara po përgatitej draft-Rezoluta për gjenocidin e Srebrenicës, nga presidenti Aleksandër Vuçiç dëgjuam se Serbia do të fillonte menjëherë një luftë të ashpër diplomatike. Për dy muajt e ardhshëm, votimi i Rezolutës ishte një temë kryesore në media dhe me shpalljen e votimit dhe shtyrjen e seancave ku duhej të mbahej votimi, “lufta” u bë kryefjala e përdorur nga autoritetet. Pas një sërë veprimesh diplomatike dhe bisedimesh me zyrtarë dhe delegacione të vendeve të botës, dhe para votimit, Vuçiqçtheksoi se Rezoluta me siguri do të miratohet, por se sponsorët e Rezolutës dhe ata që e mbështesin do t’i kenë “dhimbje koke”, nga lufta që Serbia do të përgatisë për ta. Në fund, 84 vende votuan pro rezolutës, 19 kundër, ndërsa 68 abstenuan. Autoritetet në Serbi e paraqitën këtë si një fitore të madhe morale, pavarësisht se Rezoluta u miratua. Sa i përket mënyrës së “luftës” së Serbisë kundër miratimit të rezolutës, ose së paku për uljen e numrit të vendeve që do ta votojnë, në publik mund të shohim vetëm se ekipi diplomatik bisedonte vazhdimisht me përfaqësuesit e vendeve të tjera. për t’i bindur që të mos votojnë për Rezolutën. Nga ana tjetër, u fol për përpjekje me dyer të mbyllura, për të cilat presidenti tha shprehimisht se nuk mund të flasë. Megjithatë, media serbe “Nova.rs” ka zbuluar një skandal, duke ekspozuar taktikat e Vuçiçit.
Marrëveshja me Hondurasin
Të shtunën, kryetari i partisë “Zemra e Serbisë”, Zdravko Ponos, ka shpërndarë në rrjetin social X një postim të sekretarit të Punëve të Jashtme dhe Bashkëpunimit Ndërkombëtar të Hondurasit, në të cilin falënderon Serbinë për donacionin prej 500 mijë dollarësh për rindërtimin e Spitali Roatan, i cili pësoi dëme në zjarrin e fundit. Ponoš e komentoi postimin në Twitter, duke e lidhur donacionin e Qeverisë së Serbisë me votën abstenuese të Hondurasit në seancën e Asamblesë së Përgjithshme të OKB-së. “Ministri i Jashtëm i Hondurasit falënderon Qeverinë e Serbisë për 500 mijë dollarë për rindërtimin e spitalit Roatan?! A janë 500,000 dollarë ende shumë për të paguar për zërin e përmbajtur të Hondurasit? Kur vendosi Qeveria për këtë dhe “dhurime” të ngjashme, siç është ai i fundit për Ukrainën? Pse është sekret për qytetarët e Serbisë”, pyeti Ponoš.
Lëvizjet e fshehta
Nemanja Nenadiç, drejtor programi i organizatës joqeveritare Transparency Serbia beson se për këto gjysmë milioni dollarë nuk dihet shumë, por se mund të supozohet se vendi ynë e ka paguar vërtet atë shumë, sepse njoftimi i zyrtarit honduras duket autentik. “A janë paguar realisht paratë nga rezervat buxhetore dhe kur, nuk është informacion që qeveria publikon rregullisht”, shpjegon i intervistuari i “Danas”. Ai thekson se ky lloj vendimi nuk publikohet asnjëherë në ueb-faqen e Qeverisë, por vetëm në Gazetën Zyrtare të Republikës së Serbisë, dhe se në atë pjesë që është në dispozicion vetëm për abonentët, që, sipas tij, është e papërshtatshme. Duke parë Gazetën Zyrtare, vërehet se një vendim i tillë nuk ka pasur muajin e fundit.
Pasojat për Serbinë
Përveç jotransparencës së vendimit për këtë donacion, nëse donacioni lidhet realisht me votën e Hondurasit në Asamblenë e Përgjithshme të OKB-së, lind edhe çështja e bazës diplomatike për një lëvizje të tillë. Ish-ambasadori, drejtori i agjencisë së lajmeve Beta dhe presidenti i Lëvizjes Evropiane në Serbi, Radomir Dikliç pohon se nëse donacioni lidhet vërtet me zërin e Hondurasit, nuk është e zakonshme në praktikën e mirë diplomatike, megjithëse është mirë që një një vend mund të ndihmojë një vend tjetër, veçanërisht në kujdesin shëndetësor. “Mendoj se kjo është një lëvizje krejtësisht e papërshtatshme sepse thjesht bie ndesh me thelbin e diplomacisë”, pohon Dikliç dhe shton se ia vlen nëse “mund ta bindësh dikë me argumente”.I pyetur nëse ai vendim mund të ketë pasoja diplomatike shtesë, Dikliç u përgjigj se nuk mund të ketë pasoja veçanërisht të mëdha, por se ai e uli më tej reputacionin e Serbisë në botë.