Zbulimi në detin Barents është i rëndësishëm për arsye industriale, por edhe për arsye politike, pasi Eni godet sërish dhe shpall, nëpërmjet filialit të saj në Norvegji, një pikë kthese e cila, nëse konfirmohet në praktikë, do të ishte e krahasueshme, për sa i përket politikës energjetike, me atë të fushës maxi Zohr në Mesdheun Lindor dhe me hyrjen në tregu i gazit natyror të lëngshëm në Katar.
Në detin Barents, 85 km në veri-perëndim të Hammerfestit dhe rreth 27 km në veri-lindje të fushës Goliat, një nga më të mëdhenjtë në det të hapur norvegjez, Vår Energi, një kompani 63% e kontrolluar nga Eni dhe e listuar në bursën në Shkurt, njoftoi zbulimin e një maxi-fushe në një lot të përbashkët me Aker, një filial i British Petroleum, 50%. Zbulimi, tha ENI, u vlerësua paraprakisht në mes 9 dhe 21 miliardë metra kub burime gazi të rikuperueshme. Ky është vetëm një hap i parë dhe një pjesë shumë më e ulët e gazit, për shembull, se ajo e Zohr, e cila mund të arrijë qindra miliarda metra kub. Por kërkimet do të vazhdojnë dhe kjo tregon se në Arktikun Evropian ka gaz që gjendet pak larg nga zemra e fushave ku punon Rusia, nga e cila Evropa filloi shkëputjen pas pushtimit të Ukrainës. Dhe, mbi të gjitha, zbulimi ka vlerë politike sepse e vendos Eni në qendër të tregut për furnizuesin më të madh të energjisë në BE.
Oslo po rritet, falë kompanisë kombëtare Equinor dhe garës për fusha nga kompanitë kryesore të huaja, si një gjigant energjetik me përmasa globale. “Në vitin 2022, pjesa e Norvegjisë në importet e gazit në BE u rrit nga rreth 20% në 25%, duke kaluar Rusinë për vendin e parë”, shkruan High North News, e cila vazhdon: “Konsumatori më i madh i gazit në Evropë Natyrisht, Gjermania merr mbi 30% të nevojave të saj për gaz. nga Norvegjia. Për Mbretërinë e Bashkuar, pjesa e Norvegjisë është edhe më e lartë, pritet të rritet nga 41% në 50% në 2022.” Norvegjia do të dërgojë gjithsej 90 miliardë metra kub gaz në Bashkimin Evropian dhe 36 në Britaninë e Madhe deri në fund të vitit. Sipas vlerësimeve më aktuale, Italia do të ketë importuar mesatarisht 440 milionë metër kub në muaj, mbi 5 miliardë në vit.
Investimet e Equinor në terminalin LNG në Hammerfest hapin një skenar strategjik që mund ta shohë Norvegjinë qendrore si furnizuesin e parë të besueshëm të gazit në BE. Në një mjedis me çmim më të ulët, marrëdhënia mund të jetë fitimprurëse. Oslo ka qenë deri më tani, siç kemi studiuar në Inside Over, fituesi i madh i luftës së gazit: Financial Times vlerësoi të ardhurat e Oslos nga eksporti i gazit dhe naftës në 100 miliardë euro këtë vit.
Që Eni të hyjë në këtë treg me këmbë të drejtë do të ishte një rezultat domethënës: zbulimi parashikon hyrjen në fuqi të shumë projekteve: në fushat e Johan Castberg (interesi i Eni-t 20,96%) dhe Breidablikk fillimi i punimeve pritet në vitin 2024. Balder X (interesi i Eni-t 62,87%) do të fillojë në vitin 2023. Rritja e qenit me gjashtë këmbë nuk ka fund: dhe për Italinë gjithashtu kjo do të nënkuptojë parashikimin e pikës së kthesës që do ta bëjë Norvegjinë vendin më strategjik në Evropë për ‘fuqinë’.