“Non-grata” thyen sërish masën e arrestit, fut në shtëpi edhe aktorin Çun Lajçi

Ish-kryeministri i shpallur “non-grata” Sali Berisha, edhe pse nën masën e arrestit në shtëpi, ka zhvilluar në banesën e tij një takim edhe me aktorin e njohur Çun Lajçi, i cili një ditë më parë mbajti fjalim në tubimin e demokratëve.

Fotot janë shpërndarë nga vetë Çun Lajçi në rrjetet sociale, i cili shkruan se Sali Berisha, përkundër urdhërave, e hapi derën, pasi kishte thënë se nuk mund ta linte rrugovasin me shallin në qafë.

Kujtojmë se SPAK, në seancën e fundit ka pretenduar se Sali Berisha ka shkelur masën e sigurisë “arrest në shtëpi” duke futur në banesë dhe kontaktuar me ish-eurodeputetin gjerman Elmar Brok dhe gazetarët italianë të RAI 3.

Reagimi i plotë i Çun Lajçit:

Mos u dorëzo Sali Tropoja, sa do që kohnat janë dallashitë!

Tri t’bamet e mira t’Sali Berishës, (heqi ato që bani për shtetin e eglave), që me shtynë të marr rrugë drejt “dritares” nga e cila e sheh nji pjesëz qielli e ca çati Tirane, për ta lëshuar zanin tim jehonë, për lirinë e njeriut që e sakrifikoi nji jetë, për mirëqenjen e të tjerëve dhe të atdheut t’hequr n’vargojt e diktaturës.

* Por unë i preva tirqit për b*thën time e ju mos i provoni se iu gërvishtin!

E para:

– Dekreti për shtetësinë shqiptare me 1995!
– Telefonata në repartin e Pulmologjisë, kur po vdisja nga Covidi, e Sali Berisha po m’ofronte transfer n’Stamboll me shpenzimet e veta,
Dhe
– Osman Rrustemi, xhaxhai im, ballisti, i përndjekuri i UDB-së, të cilit Dr. Berisha ia besoi Gitën t’ia rriste si fëmiun e vet, ishin pengu që po mbaja n’zemër dhe po prisja rastin që t’ia ktheja, njeriut i cili u ba breva e diktaturës dhe lulja e demokracisë!

Këto me rrokullisën Fanit tëposhtë, (jo paraja, se akoma s’jam n’shitje), për ti mbështetë shkallët të ajo “dritare lirie” e për ta ngritur zanin për lirimin e njeriut që e solli Bushin n’Tiranë, për ta shpallur nga aty Kosovën shtet të pamvarur! (Kjo iu kujtohet besoj)!

– Edhe artisti e pret momentin që fjala e tij artistike të ngjizet me kohën dhe t’bahet dhamb kohe, ndaj shkova, jo t’fyej njenin e t’përkrah tjetrin, (se nuk me takon t’fus hundet n’politikën që s’e njoh, se artisti s’jeton pa popullin), por ta mbështes mocanikun tim, që rrin i ngujuar, jo për t’zezat e tija, (se për t’zeza do të duhej t’burgoseshin ata që mbajnë kumonën varur n’fyt), por nga inati, trishtimi nga fjala e vërtetë, nga drojtja e shplimit të t’bamave të këqia që do ti fundoste e do ti largonte përjetë nga politika!

Sali Berisha, përkundër urdhërave, e hapi derën e thirri; – s’mund ta lë rugovasin me shallin qefin, n’rrugë! Dua ta marrë ngryk e t’pi kafe të oxhaku se m’vret zakoni i maleve!

Po!

U futa n’konakun e tij e n’zemrën qindvjetshe!

Mos u dorëzo Sali Tropoja, sa do që kohnat janë dallashitë, i thash kur ika!

Po

Unë i preva tirqit për b*thën time dhe e di se shumë kujt s’do tu bien taman!

Tani që pengun e hoqa nga zemra, sikur u shlirova!