Her son disappeared when he was 12 years old, Xhevahir Gezdar's mother speaks with tears in her eyes: I have been putting his plate on the table for 29 years

We will follow the story of Xhevahir's mother, from the village of Tagan, who for 29 years has not stopped looking for the child who sent her to school and who never returned.

How old was the boy when he disappeared?

Vera Gezdari:  On April 5, 1995.

What do you remember from that day? What class was the boy in?

Vera Gezdari:  In third grade. Chuni left at 10 o'clock. This girl (Javie, Xhevair's sister) came from school and said "where is Xhevair?", because he had this date of birth. I told him  ``O Xhevair, come quickly, Havia is coming too...'' ``yes, yes, mom, I will come''. At 15:00 (3 o'clock in the afternoon) that teacher dropped them off and did not come, did not return that day.

What did you suspect as a family?

Vera Gezdari:  God, they have searched everywhere, but I don't know. Hafuzi (husband) went, this Havi also went, they went to Tirana, they talked where I know.

Did you go to the police the next day? What were you hoping for as a mother while you were expecting?

Vera Gezdari:  I hoped he would come, not that he would leave. That we believed. We didn't care if someone took our child.

Were there witnesses? What did the residents show?

Vera Gezdari:  They didn't say a word, they didn't say anything.

Who had seen Xavier for the last time?

Vera Gezdari:  These teachers said "let's go inside." It fell down because it is a bank. It fell down".

Vera Gezdari:  I don't know, did he go to school? They said that he did not come, he did not arrive there.

Do you think Xhevair is alive?

Vera Gezdari:  I believe in God. Not from humans. Inshallah to God it is good.

Vera Gezdari:  By God, this girl has asked for him. I can not go. I'm tense and I haven't been well.

When they ask you how many children you have, how many children do you say?

Vera Gezdari:  I have 9 children. God has them.

Are you saying that Xhevair is alive?

Vera Gezdari:  Xhevair is alive.

Vera Gezdari:  I don't know, I know. I don't accuse anyone because I don't know.

Was the village raised to seek at that time? Since 1995?

Vera Gezdari:  No, no, but a boss came and I said to him, 'Listen, you are the boss, you know where your roads are and where you are, because I am not involved in this work'. He said "oh mother, I don't know. I don't know anything either."

Then afterwards, they informed you what is going on?

Vera Gezdari:  He ran back. We also asked her sister in Durrës. It was nowhere, not even at my sister's. We searched for him in Tirana. Where should we go? We don't know anything. I do not know. That's how it is. Did it happen at school, did he go to school, did he not go to school. I don't know who.

I pyetët banorët,  i pyetët mësuesit?

Vera Gezdari: Ne i pyetëm mësuesit .

E ke parë ndonjëherë në ëndërr djalin?

Vera Gezdari: Jo jo, asnjëherë. Se nuk më del sesi qaj dhe nuk del. Fëmijë se nuk i ka shkuar…

Brenga jote më e madhe është se nuk di se çfarë ndodhi me djalin?

Vera Gezdari: Po,po.Brenga e madhe është shumë e zorshme kjo, se ti thuash të vijë çuni . Kjo është puna, veçse inshallah të vijë cuni se kjo është.

Ende shpreson ?Megjithëse nga 1995 deri sot në 2024 nuk ka asnjë shenjë për të?

Çfarë ke besuar gjatë këtyre viteve? Fëmijët e tjerë u rritën, krijuan familje , gëzoheshe natyrisht për jetën e fëmijëve të tu.

Vera Gezdari: Vendosja psh. bukën, sofrën , bëja festa, lugën atij ia vendosja , pjatën atij. S’ishte ai.

Prej sa vitesh  e ndoqe këtë ritual, që vendosje pjatën, lugën e tij?

Vera Gezdari: Deri tani.Vazhdoj prapë po ashtu.

Vera Gezdari: Vazhdoj inshallah hapet porta të vijë.

Kur shtron bukën vendos edhe pjatë për Xhevairin akoma?

Vera Gezdari: Po, për Zotin ia vendos m’u aty. Inshallah të vijë do Zoti të vijë. Se jemi me brenga mjerë ku i bie kjo.

E kanë rrëmbyer ? E kanë vrarë? Çfarë i ka ndodhur?

I ka ndodhur një aksident? Ka rrëshqitur në përrua? Çfarë të thotë ty, zemra e nënës?

Vera Gezdari: Jo, jo, zemra thotë që është shëndoshë e mirë. Nuk e di. Unë po them të jetë shëndoshë e mirë. Se di, se nuk ka shkuar me makinë do rrëzohet ky. Ai ka shkuar në shkollë.

Çfarë mban mend nga Xhevairi? Ke ruajtur diçka nga Xhevairi?

Vera Gezdari: Jo, nuk m`i dhanë fletoret. Se shkova i mora ato fletoret , librat, por nuk mi dhanë. Se ai i ka marrë me vete krejt në çantë . S’ka lënë gjë aty.

Si për Xhevahirin që sot do ishte 41 vjeç, asgjë nuk dihet edhe për Juljan Celën, humbur në zonën e Laprakës dhe për të cilin hetimet janë rifilluar dhjetra herë. Për Bleona Matën 6 vjeçaren që humbi në Zapod ka patur ndër vite dhjetëra pista që janë rrëzuar po me aq dështim. Familjet e fëmijëve si ata, vazhdojnë të kërkojnë dhe për një motër si Havia që ja ka kushtuar jetën gjetjes së vëllait, asgjë tjetër nuk ka më rëndësi në jetën e saj.

Intervista me Havie Gezdari, e motra e Xhevairit:

Havie sa vjeçe je? Jeta jote ka ndryshuar dhe është kthyer në mision të kërkimit të vëllait. Ne bashkë po shkojmë  20 vjet që njihemi.Tanimë që e ke kthyer këtë gjë në kërkim të Xhevairit. Sa të ka ndikuar kjo ngjarje? Po të pyes sepse unë e di që gati-gati e ke `stopuar` jetën dhe e ke kthyer në një mision për gjetjen e Xhevairit.

Havie Gezdari: Unë jam më e madhe se Xhevairi. Kjo histori dmth. unë isha për vete fëmijë për vete .

Havie Gezdari: Adoleshente. Edhe kur isha unë fëmijë për vete më ra si e papritur që nuk e prisja asnjëherë. Edhe atë ditë kisha edhe datëlindjen, faktikisht. Edhe më tha Xhevairi “që do iki në shkollë dhe do kthehem së shpejti”. Ai ishte i lidhur shumë me mua. Isha shumë e lidhur me atë për çdo gjë, për gjithçka. M`i tregonte gjithçka. Edhe kur shkonte, edhe kur lozte me kalamajtë. Dmth. kur u kthente në shtëpi m’i tregonte. Ishte i rregullt kështu,kur kthehej në shtëpi. Thonte psh. `gjysmë orë do largohem me shokë , shoqe dhe do vij do kthehem`.

Çfarë ndodhi atë ditë? Çfarë mban mend?

Havie Gezdari: Atë ditë,Xhevairi u nis për në shkollë nga ora 9:50, dicka e tillë. Shumë pranë shkollës,3 0 metra larg shkollës e ka parë zysha dhe kanë qenë 2 mësues, e kanë parë ato që po zbret Xhevairi , po afrohet për në shkollë  edhe i ka futur të gjithë nxënësit brenda. Dhe këtë informacion i kam marrë me anë të shokëve dhe shoqeve të Xhevairit, që në atë kohë kanë qenë në kohën e pushimit. Edhe në momentin që janë futur brenda ato nuk ka parë njeri  më gjë. 20-30 metra larg shkollës ka qenë.

 Po afrohej apo po ikte nga shkolla?

Havie Gezdari: Po afrohej në shkollë. Dmth. në orën e pushimit të nxënësve.

Dhe çfarë ndodhi më pas? Kur e kuptuat ju?

Havie Gezdari: Kur jam kthyer nga shkolla, unë edhe i thashë mamit “po Xhevairi a ka ardh?” Jo-tha, edhe sikur kisha një “pse”. Sepse ai më tha që do kthehem edhe ai …pse . ..edhe tha mami  `lëre se ndoshta po loz me kalamajtë` .Edhe unë ndenjta nja gjysëm ore- 1 orë a kështu edhe u  nisa drejt shkollës. Aty kur shkova tek shkolla,  ishte e mbyllur me celës. Aty sikur spo ndihesha mirë. Sepse ai nuk largohej asnjëherë pa më thënë asnjë gjë që do largohej. Dhe atë natë kërkuam,pritëm pastaj dolëm, u err, pastaj shkuam deri në Mullet se atje është qendra,  shkuam atje tu prit. Ndoshta mos ka shkuar tek ndonjë kushuri a tek xhaja, tezja, por nuk rezultoi. Pastaj në polici ka shkuar babi të nesërmen që ka denoncuar.

Kjo është një ndër cështjet më enigmatike. Është hapur ,është rihapur është hetuar nga komisariati nr. 1, ka patur një letërkëmbim me të huajt. Pse me të huajt? Pse u përfshinë të huajt?

Havie Gezdari: Të huajt u përfshinë për arsyen sepse kishin një firmë italiane-franceze,  ishin të përzier si firmë.

E cila, ishte vendosur këtu në zonë?

Havie Gezdari: Ishte vendosur në oborrin tim këtu. Sapo kishte ardhur. Kishte një javë.

Havie Gezdari: Një javë kishte që kishte ardhur. Pastaj ndodhi ajo e vëllait të mërkurën , të shtunën u larguan ata. Firma sikur kërkonte naftë. Kishte makineri. Por së bashku me shqiptarë,nuk ishin vetëm të huaj.

U pyetën këta shtetas apo ikën pa asnjë gjurmë?

Havie Gezdari: They said it is a ghost company. We do not know the address and these Albanians who were in collaboration with these, told the police that they have been asked and they say that we do not know anything. And we doubt that firm. No, because we know for sure. Yes, we just doubt it for reasons because we don't even have enmity of any kind.

And then what happened to the investigations? Were they dismissed?

Havie Gezdari: Nothing. Then they rested. Once, once they restarted. Then they fired them.

Now the case is suspended, is it closed?

Has the court ruled that Xhevair is missing? What clues did you find?

Havie Gezdari: No kind of thing. For now until now. I knocked for example but no kind of thing.

There is no trace of any kind? What do the police say? The prosecution?

Havie Gezdari: We are looking. That's it. We are looking. The name results in the civil status. We will search for it as long as we can. We will look for it. Until the last moment. Then he is simply kidnapped, as long as he has not left any kind of mark, neither on the street, nor in the school, nor in any place. I suspect kidnapping.

Have you done any other identikit? How can Xhevair be today?

Havie Gezdari: I often think about it in my imagination, we are neither on earth nor in the sky. If you know where it is, a death like mine has left my life and I know that I go to the grave and cry but this is it... (crying) ) and that keeps me going.

If one day you find it, what will you do differently the next day?

Havie Gezdari: My life will change. This is.

In what sense will it change?

Havie Gezdari: In all aspects of life. I mean will be reborn a second time. A new life.